Cam Tavan Sendromu’nun, David J. Schwartz tarafından yapılan bir deney sonucunda bu isimle anılmaya başladığından bahsetmiştim. Bu deneyi kısaca genel hatlarıyla anlatacağım…
Bilim insanları pirelerin farklı yüksekliklere zıplayabildiklerini farkettiklerinde onları bir arada toplayarak 30 cm yüksekliğinde bir tavanı bulunan cam bir fanus içerisine yerleştirirler.
Bu fanusun zemini ısıtılarak pirelerin sıcaklığın etkisiyle zıplamaları sağlanır.
30 cm yüksekliğe zıplayan pireler cam tavana çarparak geri zemine dönerler.
Çarptıkları cam tavanı algılayamayan pireler, zemin ısındıkça zıplamaya zıpladıkça başlarını çarpmaya devam ederler.
Bir süre sonra gözlemlenir ki, pireler 30 cm den daha az olacak şekilde zıplamayı öğrenmiştir. Böylece hem ısınan zeminden kaçmayı hem de başlarını anlamlandıramadıkları cam tavana çarpmamayı başarabilmişlerdir.
Deneyin 2. aşaması başlatılır ve 30 cm yüksekliğinde bulunan cam tavan ortadan kaldırılır… Zeminden ısı verilir ve gözlemlenen şey pirelerin üstlerinde bir engel bulunmamasına rağmen yine de 30 cm zıpladıklarıdır.
Başlangıçta kafalarına vura vura öğretilen şey onların tüm yaşamını etkileyerek, başta yapmaya korktukları, sonra alıştıkları ve artık 30 cm zıplamadan daha fazlasına cesaret edemedikleri bir olaya dönüşmüştür.
